Mijn modussen & ik

MODUS 1: ’t is ‘t laatste onderbroekske

Ik ontzie het mij elke keer, stel het zo lang mogelijk uit,
en als ik dan eindelijk begin aan de taak die mij als vrouw nu eenmaal is toebedeeld (net als de afwas, koken, altijd klaarstaan voor mijn man, poetsen, de opvoeding van de kinderen, schrobben, strijken, boenen, boodschappen doen, … Emancipatie van de vrouw, amehoela), vind ik het helemaal fantastisch.
Situatie-schets: handen in de wastobbe, 2 volle wasmanden naast mij, een lege waslijn achter mij.
Uitzicht: groen, kippen en geiten.
Achtergrondgeluiden: buurkindjes, kippen en geiten.
Geur: heerlijk frisse “Boom”, “Bullet” of “Chick” (de Dash, Dreft & Omo van den Afrique), kippen en geiten.
Duur: zo lang het moet (met een versnelling bij de t-shirts en een dipje bij de lange broeken).
Ik hou van modus 1. Maar zie al op tegen de volgende keer.


MODUS 2: avondlijke powercut

Eerst een vloek.
Dan een “hmmmmmmmm”.
Verplicht buiten koken, zitten en babbelen.
Met een hemel vol sterren en als het meezit een zingend dorp.
Het toppunt van gezelligheid.


MODUS 3: ochtend met een powercut

(Deze modus overstemt alle andere modussen.)
De dag wordt gestart zonder warm water (of water tout court). Zonder koffie. Zonder gepland rapporteren en mailen. En zonder tweede koffie.
Gruwel. (tot de zon op komt, ik mij nestel in een Afrikaanse ligstoel en mijn boek eindelijk nog eens kan open slaan)


MODUS 4: Maanddip

Immer in extremen: Zambia gaat traag, de mensen zijn lastig en ze stinken, iedereen smeekt, zaagt en klaagt, de beesten zijn vies en ze bijten mij lek, onze koelkast schimmelt en de keuken wordt overgenomen door een leger kakkerlakken, die onderbroekskes krijg ik toch niet meer proper, de overheid staat stil of gaat zelfs achteruit en op de markt zien ze mij niet want er ligt modder, de zon schijnt te fel en ik zweet als een rund, die zatlappen zouden beter werk gaan zoeken, de bus is te gammel en de nshima te zwaar, de Castle valt op mijn maag en water is altijd maar water.

En ’t regent.


MODUS 5: ‘k moet iets aan mijn fysiek doen

Ik zit, voel en bekijk de kwab, trek mijn flashy witte loopschoenen aan en hervat mijn start-to-run-programma. Evy’tje Gruyaert supportert, ze weet intussen hoe het moet.
Over kiezels, modder en hoog gras groet ik lachende Zambianen met een flauw handgebaar.
Kindjes zetten een sprintje in en volwassenen vragen of ik Simon niet kan bijhouden.
Ik jog langs huttendorpjes, de katholieke kerk en een schooltje. Sinds kort weer 3 keer per week (achteraf) een zaligheid.


MODUS 6: foert fysiek, ‘k heb nood aan een chipke

Of een pintje. Of een koekje.
Om nog maar te zwijgen over de frietjes, garnalen, zalm, Franse kazen, mojito’s, …


MODUS 7: weeskindje mijn kindje

Emeldah’tje, Gloria, Knox, Modest & een 96-tal anderen. Ik ben trots als ze op 11 januari weer naar school gaan, teleurgesteld als ze slechte resultaten hebben en ongerust als ik lang niet meer van hen heb gehoord. Mijnen Graham is aan’t puberen, ons Jane is klaar met haar middelbaar en Peter wil nog altijd president worden. Ze zijn van mij. Ik ben hun mama. Mijn favoriete modus …


MODUS 8: mijn platte land, mijn Vlaanderenland

Ik tel af: zie de Graslei al liggen, ruik het frietkot in ‘Liebirgh’ en feest op Dionniss.
Ik groet Jacob van Artevelde, krijg een gratis appel van den Turk en slurp van een heerlijke mojito op de Korenmarkt. Ik flaneer van terras, over park, naar plein. Vlaanderen, op 5 juli zijn we er weer: u weze gewaarschuwd.


MODUS 9: what a foundation, what a job

18 waterpompen, een 100-tal weeskindjes, 4 scholen, een maïsmolen, een vaardighedencentrum, 4 leerkrachtenwoningen en een heel dankbaar district. Ik hou van dit werk. Ik hou van de projecten. Ik hou van dit land.


MODUS 10: Sofie groet ’s morgens de dingen

Dag fel-oranje vogel in de boom. Dag nachtwacht Prince. Dag zwevende arend in de lucht. Dag schattig boelietje op de straat, dag flashy insect op rode bloem, dag tandloze Holmes, dag wandelende tak, dag zwevend strootje, dag mooie hemel, dag …
(wacht even, ik neem mijn camera).


MODUS VAN DE DAG: sorry

Ik excuseer me bij Simon voor mijn eindeloze modus-swings.
“Het houdt u boeiend”, fluistert hij.
Een nieuwe modus bloeit.