Mpongwe, mijn thuis
Door: Sofie~ Chongo
Blijf op de hoogte en volg Simon & Sofie
04 Mei 2010 | Zambia, Mpongwe
Het is “ons” oranje guesthouse,
de schooltjes die “wij” gebouwd hebben,
en het zijn “mijn” weeskindjes.
Mpongwe, “ons” dorp.
“Mijn” Afrika.
Ik ken het aantal palen, de nummers van de sleutels (bijna) en het aantal stappen dat ik moet zetten tot aan mijn kantoortje. Ik herken alle pruiken van onze cleaners en ik weet dat de jaccaranda’s hier al langer staan dan de accacia’s. Ik ken de elektricien die de minste fouten maakt en de timmerman voor groot en klein werk.
Mijn gsm onthoudt de nummers van de directeur, de District Commissioner (lees: den baas van’t spel) en de dorpsdokter. Ik herken een mooie zonsondergang van in de vooravond en de ‘houwaajoetjes’ zitten voor altijd als een deuntje in mijn hoofd.
Ik ken de kortste weg naar de markt en die met de minste slangen. De mooiste plaatsjes voor insecten en de leukste takken voor de vogels. Ik weet dat ik voor het lekkerste brood om 8 uur aan de truck moet staan. Zambian Time, voor de gelegenheid. En het “Lusambo” met de ratten op de rekken en de mieren in de boter blijft mijn favoriete winkeltje.
Ik weet wanneer de zon opkomt en ondergaat en wanneer ik misschien nog eens een powercut mag gaan verwachten. Ik adoreer Prince zijn snelle “fully-booked?” en Holmes’ eeuwige “sir?” (ook al blijf ik naar mijn borsten wijzen). Kalima’s hikkend lachje tovert een dipdag meteen weg en ik hou van mama Fridahs pogingen om ons ‘the Dutch way’ te begroeten.
Mpongwe is ‘thuis’ geworden.
Ik heb hier een oma’tje en een zus, buurkindjes en een substituut bakker.
Electrabel is Zesco en Zamtel vervangt Telenet.
Ik heb kleine kindjes die met mij mee lopen en oude vrouwtjes die mij zingend aanmoedigen.
Mijn naaileraar kan al niet wachten tot zijn volgende les en dankzij onze Bemba-leraar broebelen we vrolijk met de Zambianen mee.
Mpongwe, ons Afrika.
Mijn thuis …
Lieve ouders,
Ik ben blij dat jullie ook even ‘naar huis’ zijn gekomen.
En ik ben trots. Dat jullie meedansten met Mr. Kalima en onze buurkindjes moederlijk hebben omhelst. Dat jullie van de hobbelende Beast hebben gehouden en bezorgd waren over de snelheid van onze werkers. Mpongwe vraagt naar jullie.
Tot binnenkort in België ... dan maken we daar ook wel weer onze thuis van.
Maar geef ons wat tijd, jullie voelen nu wel waarom.
de schooltjes die “wij” gebouwd hebben,
en het zijn “mijn” weeskindjes.
Mpongwe, “ons” dorp.
“Mijn” Afrika.
Ik ken het aantal palen, de nummers van de sleutels (bijna) en het aantal stappen dat ik moet zetten tot aan mijn kantoortje. Ik herken alle pruiken van onze cleaners en ik weet dat de jaccaranda’s hier al langer staan dan de accacia’s. Ik ken de elektricien die de minste fouten maakt en de timmerman voor groot en klein werk.
Mijn gsm onthoudt de nummers van de directeur, de District Commissioner (lees: den baas van’t spel) en de dorpsdokter. Ik herken een mooie zonsondergang van in de vooravond en de ‘houwaajoetjes’ zitten voor altijd als een deuntje in mijn hoofd.
Ik ken de kortste weg naar de markt en die met de minste slangen. De mooiste plaatsjes voor insecten en de leukste takken voor de vogels. Ik weet dat ik voor het lekkerste brood om 8 uur aan de truck moet staan. Zambian Time, voor de gelegenheid. En het “Lusambo” met de ratten op de rekken en de mieren in de boter blijft mijn favoriete winkeltje.
Ik weet wanneer de zon opkomt en ondergaat en wanneer ik misschien nog eens een powercut mag gaan verwachten. Ik adoreer Prince zijn snelle “fully-booked?” en Holmes’ eeuwige “sir?” (ook al blijf ik naar mijn borsten wijzen). Kalima’s hikkend lachje tovert een dipdag meteen weg en ik hou van mama Fridahs pogingen om ons ‘the Dutch way’ te begroeten.
Mpongwe is ‘thuis’ geworden.
Ik heb hier een oma’tje en een zus, buurkindjes en een substituut bakker.
Electrabel is Zesco en Zamtel vervangt Telenet.
Ik heb kleine kindjes die met mij mee lopen en oude vrouwtjes die mij zingend aanmoedigen.
Mijn naaileraar kan al niet wachten tot zijn volgende les en dankzij onze Bemba-leraar broebelen we vrolijk met de Zambianen mee.
Mpongwe, ons Afrika.
Mijn thuis …
Lieve ouders,
Ik ben blij dat jullie ook even ‘naar huis’ zijn gekomen.
En ik ben trots. Dat jullie meedansten met Mr. Kalima en onze buurkindjes moederlijk hebben omhelst. Dat jullie van de hobbelende Beast hebben gehouden en bezorgd waren over de snelheid van onze werkers. Mpongwe vraagt naar jullie.
Tot binnenkort in België ... dan maken we daar ook wel weer onze thuis van.
Maar geef ons wat tijd, jullie voelen nu wel waarom.
-
04 Mei 2010 - 17:28
Bupe:
WOW, tranen in mijn ogen! Mooi verwoord! Het is ook voor mij ook 'mijn Mpongwe' geworden...
Lieve mensen daar, ik mis jullie allemaal!
veel liefs, xxxx -
04 Mei 2010 - 18:26
Liesbeth:
Lieve zus,
Kom toch maar snel terug naar onze thuis, want hier word je nog steeds heel erg hard gemist!! Wees daar maar zeker van...
Je t'embrasse fort
-x- -
04 Mei 2010 - 20:16
Barbara:
Sofieke, Simontje,
Kom alsjeblieft vol verhalen en boordevol vreugde terug naar ons Gentje want ik ben niet de enige die jullie zo ongelooflijk mis...
't is nu wel bijna 5 juli, dus neem daar mooi afscheid en laat niet al teveel tranen vloeien...
We missen jullie, maar tot vlug! -
04 Mei 2010 - 20:54
Judith V B:
Ik ruik afrika als ik jou lees. Dank je wel Angel xxx -
05 Mei 2010 - 06:29
Isabel:
Geniet van de laatste maanden! x -
05 Mei 2010 - 12:18
Evelyne:
Amai.
Kriebels én rillingen.
Het ga jullie goed!
Erg goed...
Besito, E. -
05 Mei 2010 - 14:33
Martin En Ann:
Tjah,weer rollen er traantjes weg.....geniet van jullie laatste maanden...en jullie thuis zit al vol ongeduld te wachten op jullie thuiskomst...(en wij zullen ook de verhalen van Mpongwe missen)
Dikke knuffel -
05 Mei 2010 - 21:55
Mamoushki:
Dankzij je grote droom leerde ik een ongekend continent, land en volk kennen en zeker ook ten volle appreciëren.
Ik begrijp je liefde en passie voor Afrika nu zoveel beter. Ze werkt aanstekelijk want zelfs na 3 onvergetelijke weken ben ik van Mpongwe en haar mensen gaan houden.
Dankjewel lieverd!
Een dikke zoen, een warme knuffel, ik ben nu nog dichter bij jou dan je denkt…
-
07 Mei 2010 - 10:01
Jennifer:
wanneer is ook alweer de dag van het afscheid? als ik dit lees waan ik mij weer in mpongwe!
Jullie hebben top werk gedaan en zullen daar gemist worden, daar ben ik van overtuigd! Geniet van de laatste tijd!
-
07 Mei 2010 - 16:42
Regina:
"JE THUIS IS WAAR JE HART IS" is hier nog maar eens meer dan waar.
En met zo een groot hart zal je je wel overal thuis voelen. Maar inderdaad gun jullie zelf de TIJD.
Tot in juli, nu zullen we er ook zijn. -
09 Mei 2010 - 17:56
Nonkel Geert En Co:
Hallo simon en sofie;
Van harte dank voor onze moederdagwensen.
Wij wensen jullie daar alle succes toe en geniet er maar van want de laatste maanden zullen vlug voorbij zijn.
VEEL GROETEN EN TOT IN KRUISHOUTEM -
09 Mei 2010 - 20:31
Oncle Jean En Co:
Chongo en Kaputula,jullie ouders zijn zo fier op jullie met wat je ginds allemaal realiseert en presteert. Ook bij hen zit Mpongwe en de Zambiaantjes, reeds na 3 weken, diep in hun hartje; hoe kan het anders dan dat jullie daar ook echt thuis zijn.
Geniet verder nog van de ontelbare mooie momenten die je ginds beleeft.
We love you, yes we do!!! -
11 Mei 2010 - 12:47
Chimwemwe :
Na het lezen van dit verslag voel ik een brok in mijn keel en een traan over mijn wang gaan...
Na drie maanden voelde het al aan als thuis, een omgeving waar je je hele leven in kunt, wilt doorbrengen.. Jullie hebben dat bijna 2 jaar mogen ervaren, beleven en kort in jullie hart kunnen sluiten..
En het was fijn om deel uit te maken van 'jullie' familie!
Ik mis jullie, ik mis Mpongwe...
Groetjes! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
