Levens redden in Kasamba
Door: Chongo ~ Sofie
Blijf op de hoogte en volg Simon & Sofie
07 Januari 2010 | Zambia, Mpongwe
“Stel niet uit tot morgen, wat je volgende maand ook kan doen ...”
JANUARI 2009: Ik ben zwaar onder de indruk van mijn bezoek aan Kasamba Rural Health Center (lees: bush-kliniek). Geen elektriciteit, geen gsm-netwerk, geen stromend water en geen radio (walkie-talkie)-systeem.
JUNI 2009: Fluwelen palen John en Jos installeren 4 waterpompen en herstellen die in Kasamba. John zamelde met zijn werk 1.500 EUR in en wil daarmee graag een radio-systeem op zonne-energie aankopen.
JUNI 2009: Ik beloof John dat het de week erna al in orde zal zijn en vraag verschillende offertes aan.
JULI 2009: Nog geen radio. Ik bestel. En bestel opnieuw. Ik telefoneer naar Flying Doctors. Mail. Telefoneer nog eens. Ga. En telefoneer.
JULI 2009: Alles in orde. Bestelling geplaatst. Volgende week levering.
[hiephoi!]
AUGUSTUS 2009: “De radio zal geinstalleerd zijn nog voor Kaputula Mpongwe bereikt in september”.
SEPTEMBER 2009: Geen radio. Geen installatie. Niets.
OKTOBER 2009: Bezoek aan 'health department'. Telefoontje. Smsje. Nog een telefoontje. En een bezoekje. De bestelling is geplaatst.
[right ...]
NOVEMBER 2009: “De voorraad is op. Ergens anders bestellen zal misschien sneller gaan.”
['Sneller' ... het krijgt in Afrika een andere dimensie.]
NOVEMBER 2009: “Ja, nee, sorry ...” “Ze komen morgen.” “Overmorgen.” “Zeker volgende week.” [Blibli Blabla]
DECEMBER 2009: “Voor het einde van het jaar.”
Ik sta op het punt John te mailen om een andere bestemming te zoeken voor het geld.
“The bible says: always give a second chance. So please give us a second chance ...”
[Second? Really ...?]
06-01-2010: “We're going tomorrow. I'll communicate.”
[Slechte laatste zin ... “I'll communicate”...]
07/01/2010: “We're about to pick you up and leave for Kasamba.”
[Yiiiiiiiiiiiiihhhhhhhhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ...]
Daar gaan we dan.
Naar waar kindjes nog schrikken van auto's en blanken.
En waar slangen, voodoo en twee-passen-vooruit-één-achteruit-kameleons niet zo zeldzaam zijn als in Mpongwe.
Als we na meer dan een uur aankomen in Kasamba staat Paul ons op te wachten. En daarmee hebben we meteen ook de hele staff van het centrum ontmoet. Als ze na 10 minuten eindelijk hun gereedschapskist hebben opengekregen beginnen de mannen vol enthousiasme.
Ladder zoeken (lees: nog snel in elkaar knutselen).
Antenne op het dak (geheel op Zambiaanse wijze vastgemaakt).
Zonnepaneel aansluiten op datzelfde dak (gelukkig iets stabieler geinstalleerd)
En radio uittesten in het bureautje.
“Kasamba for Mpongwe ... Kasamba for Mpongwe ...”
De spanning is te snijden. Hoort Mpongwe ons ... of hoort Mpongwe ons niet ... (ik hoor het muziekje van Jaws op de achtergrond)
Maar Mpongwe kan niet antwoorden, want de microfoon van Mpongwe is kapot.
Op de oude manier trekken we een sprintje naar de dichtstbijzijnde termietenheuvel, waar we heel misschien ontvangst hebben. Zo redde Paul vroeger levens. Of net niet. Sprinten naar de termietenheuvel, hopen op ontvangst en telefoneren naar Mpongwe Health Department – als hij genoeg beltegoed heeft – om te vragen om een ambulance te sturen.
Health bevestigt “We horen jullie spreken. We horen jullie! Het werkt!”
Vreugdedans. Het werkt. Whauw!
Alles wordt aangesloten en bevestigd. Mooi. Westers, bijna.
Paul vertelt intussen hoe hij eindelijk levens zal kunnen redden.
Als een man komt met een slangenbeet. Of een vrouw, klaar om te bevallen.
Minstens drie keer per week moet hij Mpongwe bellen voor een noodgeval. Dat is 156 keer op een jaar. Dat zijn minstens 100 levens – geeft hij toe – die nu, dankzij de radio zullen kunnen worden gered.
Mijn dag is goed.
Mijn week.
“God schept den dag, en de Zambianen de rest ...” - zo nu en dan ...
Mijn bovenste beste John,
Vanaf vandaag red je levens.
Elke week.
Elke maand.
Elk jaar.
Bedankt!
JANUARI 2009: Ik ben zwaar onder de indruk van mijn bezoek aan Kasamba Rural Health Center (lees: bush-kliniek). Geen elektriciteit, geen gsm-netwerk, geen stromend water en geen radio (walkie-talkie)-systeem.
JUNI 2009: Fluwelen palen John en Jos installeren 4 waterpompen en herstellen die in Kasamba. John zamelde met zijn werk 1.500 EUR in en wil daarmee graag een radio-systeem op zonne-energie aankopen.
JUNI 2009: Ik beloof John dat het de week erna al in orde zal zijn en vraag verschillende offertes aan.
JULI 2009: Nog geen radio. Ik bestel. En bestel opnieuw. Ik telefoneer naar Flying Doctors. Mail. Telefoneer nog eens. Ga. En telefoneer.
JULI 2009: Alles in orde. Bestelling geplaatst. Volgende week levering.
[hiephoi!]
AUGUSTUS 2009: “De radio zal geinstalleerd zijn nog voor Kaputula Mpongwe bereikt in september”.
SEPTEMBER 2009: Geen radio. Geen installatie. Niets.
OKTOBER 2009: Bezoek aan 'health department'. Telefoontje. Smsje. Nog een telefoontje. En een bezoekje. De bestelling is geplaatst.
[right ...]
NOVEMBER 2009: “De voorraad is op. Ergens anders bestellen zal misschien sneller gaan.”
['Sneller' ... het krijgt in Afrika een andere dimensie.]
NOVEMBER 2009: “Ja, nee, sorry ...” “Ze komen morgen.” “Overmorgen.” “Zeker volgende week.” [Blibli Blabla]
DECEMBER 2009: “Voor het einde van het jaar.”
Ik sta op het punt John te mailen om een andere bestemming te zoeken voor het geld.
“The bible says: always give a second chance. So please give us a second chance ...”
[Second? Really ...?]
06-01-2010: “We're going tomorrow. I'll communicate.”
[Slechte laatste zin ... “I'll communicate”...]
07/01/2010: “We're about to pick you up and leave for Kasamba.”
[Yiiiiiiiiiiiiihhhhhhhhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ...]
Daar gaan we dan.
Naar waar kindjes nog schrikken van auto's en blanken.
En waar slangen, voodoo en twee-passen-vooruit-één-achteruit-kameleons niet zo zeldzaam zijn als in Mpongwe.
Als we na meer dan een uur aankomen in Kasamba staat Paul ons op te wachten. En daarmee hebben we meteen ook de hele staff van het centrum ontmoet. Als ze na 10 minuten eindelijk hun gereedschapskist hebben opengekregen beginnen de mannen vol enthousiasme.
Ladder zoeken (lees: nog snel in elkaar knutselen).
Antenne op het dak (geheel op Zambiaanse wijze vastgemaakt).
Zonnepaneel aansluiten op datzelfde dak (gelukkig iets stabieler geinstalleerd)
En radio uittesten in het bureautje.
“Kasamba for Mpongwe ... Kasamba for Mpongwe ...”
De spanning is te snijden. Hoort Mpongwe ons ... of hoort Mpongwe ons niet ... (ik hoor het muziekje van Jaws op de achtergrond)
Maar Mpongwe kan niet antwoorden, want de microfoon van Mpongwe is kapot.
Op de oude manier trekken we een sprintje naar de dichtstbijzijnde termietenheuvel, waar we heel misschien ontvangst hebben. Zo redde Paul vroeger levens. Of net niet. Sprinten naar de termietenheuvel, hopen op ontvangst en telefoneren naar Mpongwe Health Department – als hij genoeg beltegoed heeft – om te vragen om een ambulance te sturen.
Health bevestigt “We horen jullie spreken. We horen jullie! Het werkt!”
Vreugdedans. Het werkt. Whauw!
Alles wordt aangesloten en bevestigd. Mooi. Westers, bijna.
Paul vertelt intussen hoe hij eindelijk levens zal kunnen redden.
Als een man komt met een slangenbeet. Of een vrouw, klaar om te bevallen.
Minstens drie keer per week moet hij Mpongwe bellen voor een noodgeval. Dat is 156 keer op een jaar. Dat zijn minstens 100 levens – geeft hij toe – die nu, dankzij de radio zullen kunnen worden gered.
Mijn dag is goed.
Mijn week.
“God schept den dag, en de Zambianen de rest ...” - zo nu en dan ...
Mijn bovenste beste John,
Vanaf vandaag red je levens.
Elke week.
Elke maand.
Elk jaar.
Bedankt!
-
07 Januari 2010 - 21:19
Judith:
Bedankt John. Bedankt Sofie. Bedankt Simon. Bedankt Anthony. Bedankt Patrice. Bedankt God die over Zambia en de haren waakt. Laten we de levensverwachting van 33 jaar in Zambia dit jaar doen stijgen...!
X
-
07 Januari 2010 - 21:41
Oncle Jean En Co:
Fritske,
dikke proficiat met deze realisatie, echt knap!!!
Wat mag je fier zijn, dat dank zij jullie alweer 100 Zambiaantjes per jaar gered zullen worden!!! Zo zie je maar dat geduld een mooie deugd is en meestal beloond wordt!!!het ga jullie goed and ... we love you, yes we do!!!! -
07 Januari 2010 - 21:55
Lieve (van Fons):
Schitterend ! Geduld, geloof, vertrouwen en volharding, nie pleue, blijven gaan, koppig als nen ezel ... Ik bedoel hiermee niks persoonlijks hé ;-) BRAVO en doe zo voort ! Dikke knuffel uit het 'barre noorden' ... -
07 Januari 2010 - 23:15
Mamoushki:
Gelukkig werd al dat uitstel geen afstel...
Alweer iets zeer waardevols dat jullie daar mee gerealiseerd hebben. Knap! Dat moet John, Paul, de mensen in Kasamba en vooral ook jullie een zalig gevoel geven.
Blijf er zeker ook de komende 5 maanden ten volle voor gaan, lieverds!
Een intenswarme knuffel -
08 Januari 2010 - 08:15
Sabine:
zo hartverwarmend dit te lezen
dikke proficiat -
10 Januari 2010 - 10:21
Regina:
Heel veel energie,
Heel veel enthousiasme
Heel veel idealisme
Heel veel doorzetting
Heel veel geduld
Heel veel liefde en vriendschap... dat en nog zoveel meer wens ik jullie van ganser harte in 2010 -
10 Januari 2010 - 14:20
Barbara:
Ik wens jullie in 2010 een hoogtepunt van alle mooie dingen die jullie al mochten bereiken! -
10 Januari 2010 - 15:05
John:
De aanhouder wint. Fantastisch nieuws. Iedereen bedankt. Ten eerste natuurlijke de gulle gevers, mijn collega's en mijn werkgever Stichting IJssellandschap. Het was jullie spontane aktie.
Natuurlijk ook Sofie, Simon en iedereen van GCMF bedankt. Er was weer heel veel doorzettingvermogen voor nodig. Maar het resultaat is er naar.
Moge iedereen hieruit inspiratie halen om door te gaan met het goede werk. -
13 Januari 2010 - 21:06
Nonkel Geert En Co:
Hallo simon en sofie,
Wat beleven jullie daar allemaal?Dit is niet te geloven!
Wat jullie daar allemaal zien en meemaken dat kan niemand jullie nog afpakken.We zijn er versteld van en sprakeloos.
Beste daar, wij denken aan jullie!!!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
