Zeshonderd – Twee – Eén
Door: Sofie ~ Chongo
Blijf op de hoogte en volg Simon & Sofie
30 Juni 2010 | Zambia, Mpongwe
En zo werden 600 dagen Zambia plots gereduceerd tot 2 handen.
10 vingers voor evenveel dagen.
Ik wilde er over schrijven.
U vragen om niet “’t komt nu wel heel dichtbij” te zeggen of “allé, geniet er nog van he” Natuurlijk genieten we er van …
Maar ik ga er niet over schrijven. Het stokt. Stopt. Stuurt mij naar huis.
Iedereen die mij kent weet dat ik het kleinste meisje ben in afscheid nemen.
Maar vorige week was ik groot:
“Mr. Kalima? Die bel ik wel eens als ik zijn lachje wil horen.”
“Fridahtje? Maar die zit op mijn Facebook”
En maandag kwam klein Sofietje weer naar boven.
Op ‘de voorlaatste maandag’. [Als ik zo’n woorden kan uitspreken is’t niet goed]
Dus ik stond op en kon het allemaal niet genoeg in mij opnemen.
De ‘ribbels’ in het plafond, de rode wasmand, de lekkende douche, de oranje kleur van het guesthouse, de insaka die weer recht staat, de taterende kuisvrouwen, vermoeide Holmes in nachtshift en frisse Prince die komt aflossen.
Ik neem alles en iedereen mee naar België …
Ik vind geurpotjes uit en breng 1000 Mpongwe-types mee: ons oude ventje, een doorsnee busrit, de tomaten op de markt, de verse maïs en hete frita’s, gedroogde vis, de toiletten van Candle Light, de politiecellen en het postkantoor, de geur van een auto die je nooit verwacht nog te rijden en die van de struik aan onze voordeur.
Ik wil een surround system met alle geluiden. De krekels, de scherpe “houwaajoetjes”, het geknetter van een brandend veld, onze grommende beast, de glijdende hagedisjes en het gepiep van het check-point-hek.
En miniatuurpotjes voor onze projecten: Tubombeshe Vaardighedencentrum met Kaleyi die altijd zwaait als we tuutend passeren, Lwanyanshi Community School – als het even kan met de 300 schaterende leerlingen, de leerkrachtenwoningen met kleine prutskes rond, al onze waterpompen met gutsend water en blije dorpelingen, en onze oranje “thuis”.
En mijn 74 weeskindjes.
In persoon.
Live.
Constant.
Morgen nog één hand.
…
10 vingers voor evenveel dagen.
Ik wilde er over schrijven.
U vragen om niet “’t komt nu wel heel dichtbij” te zeggen of “allé, geniet er nog van he” Natuurlijk genieten we er van …
Maar ik ga er niet over schrijven. Het stokt. Stopt. Stuurt mij naar huis.
Iedereen die mij kent weet dat ik het kleinste meisje ben in afscheid nemen.
Maar vorige week was ik groot:
“Mr. Kalima? Die bel ik wel eens als ik zijn lachje wil horen.”
“Fridahtje? Maar die zit op mijn Facebook”
En maandag kwam klein Sofietje weer naar boven.
Op ‘de voorlaatste maandag’. [Als ik zo’n woorden kan uitspreken is’t niet goed]
Dus ik stond op en kon het allemaal niet genoeg in mij opnemen.
De ‘ribbels’ in het plafond, de rode wasmand, de lekkende douche, de oranje kleur van het guesthouse, de insaka die weer recht staat, de taterende kuisvrouwen, vermoeide Holmes in nachtshift en frisse Prince die komt aflossen.
Ik neem alles en iedereen mee naar België …
Ik vind geurpotjes uit en breng 1000 Mpongwe-types mee: ons oude ventje, een doorsnee busrit, de tomaten op de markt, de verse maïs en hete frita’s, gedroogde vis, de toiletten van Candle Light, de politiecellen en het postkantoor, de geur van een auto die je nooit verwacht nog te rijden en die van de struik aan onze voordeur.
Ik wil een surround system met alle geluiden. De krekels, de scherpe “houwaajoetjes”, het geknetter van een brandend veld, onze grommende beast, de glijdende hagedisjes en het gepiep van het check-point-hek.
En miniatuurpotjes voor onze projecten: Tubombeshe Vaardighedencentrum met Kaleyi die altijd zwaait als we tuutend passeren, Lwanyanshi Community School – als het even kan met de 300 schaterende leerlingen, de leerkrachtenwoningen met kleine prutskes rond, al onze waterpompen met gutsend water en blije dorpelingen, en onze oranje “thuis”.
En mijn 74 weeskindjes.
In persoon.
Live.
Constant.
Morgen nog één hand.
…
-
30 Juni 2010 - 20:21
Kelly Spin:
ik ben dan wel niet zo lang geweest,, maar veel dingen die je schrijft herken ik, en ik mis ze ook. laat het een troost zijn, dat je al die mooie herinneringen mee kunt nemen naar Belgie :) Wie weet kom ik in de zomervakantie naar Belgie?
Liefs! xxx -
01 Juli 2010 - 12:54
Hanne:
Ik kan niet wachten...
Sorry voor jou, een vreugdedansje voor mezelf!
x -
01 Juli 2010 - 22:13
Papa Simon:
xxx (en meer heb ik niet te zeggen) -
01 Juli 2010 - 22:36
Mamoushki:
Ik begrijp maar al te goed wat je bedoelt…
Zelfs na die 3 ‘korte’ weken Zambia had ik al datzelfde gevoel.
Als je weggaat neem dan alles en iedereen mee,
Op je netvlies,
Met al je zintuigen,
Voor eeuwig in je hart…
Een veilige vlucht naar huis, Mr en Mrs Kaputula!
Een warme knuffel en een dikke tot-binnenkort-zoen -
02 Juli 2010 - 00:01
Judith V B:
Lievekes,
het is....wat het is.... afscheidnemen ben jij inderdaad niet zo goed in; je inleven des te beter. En verdriet mag er gewoon zijn. Net als al het andere wat mij betreft.
Ik knuffel jullie samen.
XX -
17 Juli 2010 - 07:44
Sabine De Graeve:
wat kon dat was
wat kwam dat ging
wat komt dat mag
wat kan dat zal
...
welkom terug ...
Simon-en-Sofie-na-Zambia
twee nieuwe mensen
met voor altijd het Afrikaanse licht in jullie ogen en jullie hart
laat het nu maar verder stralen in ons soms te donkere en koude werelddeel ...
zodat vele grote en kleine mensen zich hier aan jullie zullen warmen
sabine en marnix -
18 Juli 2010 - 20:04
Barbara:
Hej lieve Sofie en Simon,
Eventjes ben ik niet meer van deze wereld geweest...-we waren gewoon een weekje weg met mijn ouders en ik had hier wel ENORM naar uitgekeken, vandaar...
Als jullie strakjes terugkomen -31 juli, toch?- dan ben ik nog niet te laat, hé???
Dit mailtje gewoon om te zeggen dat ik ZO uitzie naar jullie lijfelijke knuffels -want per mail is dit wel vlug gezegd...
Ik hoop gewoon dat ik jullie thuiskomst nog niet gemist heb!
tot vlug!!! -
29 Oktober 2010 - 08:08
Lizette:
Hoi,
Ik schrijf voor Viva een stuk over 'Mijn eerste kerst in het buitenland'. Ik wil je graag wat vragen. Kun je me mailen op l.van.der.laan2@sanoma-uitgevers.nl -
21 December 2010 - 10:53
Rodger:
Ik kan goed voelen wat die belevenissen u hebben bij gebracht.
Afrika was ook mijn doel en reis belevenissen en voelde me daar volledig thuis.
Zimbabwe,Senegal,Gambia waar we sammen met mijn vrienden en colega's
met onze spaarcenten een schooltje van uitrusting hebben voorzien.
Deze mensen hebben zeer weinig maar zijn in mijn ogen gelukkiger dan wij"geen stress" -
07 Maart 2012 - 14:10
Jelle Smeding:
Mijn excuses! Ik bedoelde natuurlijk Simon & Sofie.
Met vriendelijke groet,
Jelle Smeding
Team: Zweet voor Zambia-bewegen voor Mpongwe
www.zweetvoorzambia.nl
Social media: www.facebook.com/zweetvoorzambia
e-mail: 0825522smeding at zuyd.nl
-
06 Augustus 2012 - 03:34
Terry Banks:
hey
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
